• Patron naszej hali sportowej

          Pułkownik Władysław Pomaski pochodzący z Pomask był trzykrotnym zwycięzcą Krajowych Zawodów Balonów Wolnych O Puchar Przechodni imienia płk. Aleksandra Wańkowicza oraz jednokrotnym zwycięzcą najsławniejszych zawodów balonowych świata o puchar Gordon-Bennetta.

          Urodził się 5 kwietnia 1895 r. w Pomaskach Wielkich. Ukończył szkołę ludową w Krasnem oraz Warszawską Szkołę Przemysłowo – Techniczną. Przez kilka lat był nauczycielem w Sieluniu. Swoją przygodę z wojskowością rozpoczynał w 1916 r. jako członek Polskiej Organizacji Wojskowej w Różanie. Najpierw pełnił funkcję zastępcy komendanta obwodu różańskiego, a od lipca 1917 r. – komendanta. W roku 1918 z członków POW i ochotników zorganizował oddział wojskowy, który wcielony został do 32. pułku piechoty w Ciechanowie. Rok później powrócił do Sielunia, gdzie objął funkcję kierownika szkoły powszechnej.

          Urodził się 5 kwietnia 1895 r. w Pomaskach Wielkich. Ukończył szkołę ludową w Krasnem oraz Warszawską Szkołę Przemysłowo – Techniczną. Przez kilka lat był nauczycielem w Sieluniu. Swoją przygodę z wojskowością rozpoczynał w 1916 r. jako członek Polskiej Organizacji Wojskowej w Różanie. Najpierw pełnił funkcję zastępcy komendanta obwodu różańskiego, a od lipca 1917 r. – komendanta. W roku 1918 z członków POW i ochotników zorganizował oddział wojskowy, który wcielony został do 32. pułku piechoty w Ciechanowie. Rok później powrócił do Sielunia, gdzie objął funkcję kierownika szkoły powszechnej.


          Po wybuchu wojny bolszewickiej ponownie wstąpił do wojska i ukończył z trzecią lokatą Szkołę Podchorążych w Warszawie. Służbę wojskową odbywał w 13. pułku piechoty w Pułtusku, w 1921 roku awansował na stopień podporucznika.

          Kariera piechura nie pociągała Pomaskiego. Gdy ukazał się rozkaz o naborze do lotnictwa, złożył podanie o skierowanie na kurs lotniczy, który odbył w II batalionie aeronautycznym w Legionowie. Z tym miastem związane zostało jego dalsze życie.

          W roku 1922 zapisał się na kurs obserwatorów w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej w Toruniu. Po jego ukończeniu otrzymał odznakę obserwatora balonowego i został przydzielony do Biura Technicznego Centralnych Zakładów Aeronautycznych. Kolejną szkołą, którą ukończył była Szkoła Samochodowa w Warszawie. W 1924 r. rozpoczął pracę w Centralnym Zakładzie Balonowym w Legionowie, gdzie pełnił funkcje kierownicze na różnych wydziałach.

          Jednocześnie odbywał loty balonami wolnymi i wkrótce otrzymał tytuł pilota sterowcowego. Balony stały się wielką pasją Władysława Pomaskiego. Po raz pierwszy udział w krajowych zawodach balonowych wziął w 1930 r. i od razy zdobył pierwsze miejsce, przelatując razem ze swoim współtowarzyszem por. Janem Zakrzewskim 400 km od miejsca startu. Sukces ten powtórzył rok później lecąc razem z por. Antonim Stencelm balonem „Kraków”. Po raz trzeci zajął pierwsze miejsce w ostatnich (11 z kolei) przed wybuchem II wojny światowej zawodach o puchar im. płk A. Wańkowicza. Zawody odbyły się 28 maja 1939 r. Załogę zwycięskiego balonu „Lublin” stanowił oprócz Pomaskiego Kazimierz Kalisz. Długość lotu wynosiła 164 km.

          Dwukrotne zwycięstwo w zawodach krajowych spowodowało, że Władysław Pomaski razem z innymi znakomitymi polskimi lotnikami wytypowany został w 1932 r. do udziału w XX Międzynarodowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar im. Jamesa Gordon-Bennetta w Bazylei. Starował razem z por. Antonim Januszem na balonie „Polonia” i zajął wówczas 4 miejsce. Następny lot był już zwycięski. W 1934 r. razem z kpt. Franciszkiem Hynkiem zajął pierwsze miejsce lecąc na słynnym balonie „Kościuszko” wyprodukowanym w Wojskowych Warsztatach Balonowych w Legionowie. Był to wielki sukces Polaków.

          Tuż przed wybuchem II wojny Władysław Pomaski został komendantem Bazy Balonowej nr 1 i jednocześnie przewodniczącym komisji odbioru mobilizowanego sprzętu motorowego, samochodów i motocykli. Po wojnie wrześniowej ewakuował się razem z wojskiem polskim do Rumunii. W 1940 r. przebywał we Francji, gdzie wstąpił do organizującego się Wojska Polskiego. Dowodził 6. kompanią administracyjną w Lyonie, potem skierowany został na staż do fabryki samolotów w Clermont. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Początkowo dowodził II dywizjonem Ośrodka Wyszkolenia Naziemnego Balonów, potem pełnił funkcję adiutanta 317. Wileńskiego Dywizjonu Myśliwskiego. W lipcu 1941 r. przeniesiony został do 25. Szkoły Pilotażu początkowego w Hucknall. Jeszcze kilkakrotnie zmieniał przydziały, po zakończeniu wojny w czerwcu 1945 r. skierowany został do Dowództwa Lotnictwa w Londynie, gdzie awansowany został do stopnia majora. W 1946 r. po rozformowaniu Polskich Sił Powietrznych razem z innymi baloniarzami znalazł się w Polskim Lotniczym Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.

          Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie imał się różnych zawodów. Był technikiem dentystycznym, potem pracownikiem wytwórni aparatów fotograficznych. Zmarł 7 marca 1981 r. w szpitalu św. Tomasza w Londynie. Pochowany został w rodzinnym grobie na cmentarzu parafialnym w Szwelicach. Stopień pułkownika przyznany został mu pośmiertnie w 1958 r.